Λόγια κούφια λόγια, τούτες τις άσχημες αφόρητες στιγμές. Παγωμένο πρόσωπο φαντάζομαι πως φόρεσες καλέ μου καρδιακέ φίλε, προσποιούμενος τον άνθρωπο από τενεκέ και καλώδια. Απουσία που ήρθε και σε κάλυψε με την ατελή άχαρη μορφή της. Δεν λέω πως ξέρω τι νιώθεις, τι νιώθετε. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω την παραμικρή ιδέα.

Τούτο όμως έχω να πω, ο κ. Γιώργος ήταν άνθρωπος ζωντανός, πρόσχαρος «καραγκιοζάκος» και την παράσταση που έδωσε χρόνια τώρα, την έδωσε από καρδιάς. Ας τον πρόδωσε αυτή στο τέλος…

Έτσι πρέπει να τον θυμάστε φίλε μου και εσύ και όλοι οι άνθρωποι σου.

Κουράγιο…