Δεν έχω δάκρυα να χύσω για κανέναν πια, αν βγουν ψεύτικα θα είναι. Μόνο οργή νιώθω για όλα και για όλους μας, αλλά και αυτή σβήνει μέσα στην απάθεια μου. Νομίζω ότι έπαψα να είμαι άνθρωπος εδώ και λίγο καιρό, μόνο ένα μούδιασμα έρχεται και φεύγει που και που, αλλά δεν ξέρω αλήθεια τι σημαίνει.
Όποιος αντέχει ακόμα ας σηκωθεί να φωνάξει, να χτυπήσει, να ματώσει, να τσιρίξει. Εγώ στέρεψα από όλα αυτά.
Η επανάσταση δεν είναι αληθινή…
Ας μας φέρει το 2009, ό.τι μας έλειψε…κι όποιες εκπλήξεις, κι αυτές ας έρθουν σαν αλατοπίπερο 🙂
Το αυριανό αεροπλάνο με κάνει να νοιώθω παράξενα…
Απο τη μια θέλω να φύγω σαν τρελή…
Κι απο την άλλη δεν ξέρω τί θα αντιμετωπίσω εκεί που πάω…
Καλές γιορτές…με όσους αγαπάς!
Φιλιά
Ναι, πρέπει να μάθουμε να καταπίνουμε την πίκρα όταν αυτή επιμένει να μένει στο στόμα, ίσως μαζί με λίγο πολύτιμο μέλι, πάντα σε μικρές δόσεις. Το ειρωνικό είναι, ότι δεν μπορώ να είμαι αυτές τις γιορτές με τον άνθρωπο που αγάπησα πιότερο από όλους, οπότε ας φάω ένα κουταλάκι μέλι…
Σου εύχομαι από καρδιάς καλές γιορτές, φύγε για όπου χωρίς καθόλου φόβο. Η καρδιά σου είναι ζεστή και δεν πρέπει να φοβάσαι κανέναν και τίποτα. Έχεις μαζί σου ένα καθάριο φως που πάντα θα σε προστατεύει…
🙂
Ξέρεις τί…απο το παραθυρό του γραφείου μου βλέπω να περνούν τα τρενα…
Ενας φίλος που νοίκιασε τις προάλλες σπίτι, έχει την ίδια θέα…
Σε αγαπημένο μου σημείο στο πάρκο…έχω το ίδιο σκηνικό…
…και με βάζω σε βαγόνια και σε καμπίνες…και φεύγω με το νου …
Τώρα, πάω για λίγο στην πηγή…
…και έχω ένα πολύ περίεργο συναίσθημα…
αν θελήσω να μείνω?
αν δεν θελήσω ποτέ να γυρίσω?
αν είναι όλα μια διακοσμημένη απάτη στο μυαλό μου?
αν όσα αισθάνομαι είναι όντως αυτά που έχω ανάγκη?
Ισως μέχρι το καλοκαίρι να καταλάβω…
…ίσως να βρω ένα μικρό λιμάνι και να αράξω για λίγο…
…και ίσως βρεθώ και πάλι με αυτούς που θέλω να κάνω αναμνήσεις…
Αυριο λοιπόν…στην πηγή…μια δόση Ελλάδας…
Στην δουλειά με τον σάκο, τρένο, αεροδρόμιο, απο αεροδρόμιο στο λιμάνι, απο λιμάνι στα κτελ…
«…που αγάπησα πιότερο…»
Πόσους απο αυτούς που αγαπάς λιγότερο θα αντάλλαζες για να έχεις και πάλι κοντά σου το άτομο που αγάπησες περισσότερο?!
Eγώ με κανέναν…γιατί όσους αγαπώ, τους αγαπώ απλά διαφορετικά…κι όσοι αντέξουν… 🙂
Υ.Γ. Μου αρέσει που σου μιλάω μέσα απο το μπλογκ σου…Ελπίζω μόνο να μην σου χαλάω το ύφος…